Meyve ağacı fidelerinden masallar..

Dün gece bitmez tükenmez hayallerimizle eğleşirken dedik ki:

yola çıkarken yanımıza meyve fideleri alalım, beğendiğimiz yerlere dikelim : ) hem ektiğimiz yerleri haritada işaretler, yolumuz düştüğünde meyve ağacımızı ziyaret ederiz hem de bizim gibi arazi arayan birileri gün gelir meyve ağacımızdan nasiplenirse yeni dostlar edinmiş oluruz.

hayatımızın en neşeli günleri bunlar..
meyve vermek üzere çiçek açtığımız günler..
yine güzeliz, yine çiçeğiz, hep birlikte çiçekleneceğiz..

ilk adımla ikinci adım arasında neler oluyor?

bu iki adım arası hayatımızın en heyecanlı dönemi..

zihinsel olarak hazırlanmak, hazırlanmaların en şahanesi, en neşelisi, en hayalperesti..benim için bu günlerin konusu acele etmemek ve sabırlı olmak.

bir de olup biten var tabii. serhat istifa etti, bu cuma son defa şirkete gidecek : )bu öyle büyük bir neşe kaynağı ki.. Ben biraz daha geç ayrılacağım işten, o sırada benim telaşlanmaktan yönetemeyeceğim işleri serhat hallediyor olacak, sonrasını beraber...

bizi beklemesine karar verdiğimiz eşyalar depoya kaldırılacak, armağan ekonomisine katılacak olanlar paylaşıma girecek, kopamadığımız ama vazgeçmemiz gerektiğini bildiklerimizle uzun uzun vedalaşılacak, evi yeni sahibine vermeden önce ufak tefek tadilatlar yapılacak, araba pazarları gezilecek, gönlümüze göre kocaman bagajlı bir araba bulunacak, ben dar alanda bize minik bir karavan yaratma işi için kolları sıvayacağım, partiler planlanıcak, dostlarla vedalaşılacak, annelerin babaların yanakları mıncırılacak, endişelenmemeleri öğütlenecek..

çok iş var ve biz bu işlere deliler gibi gönüllüyüz : )

o kadar uzun zaman olmuş ki bir niyeti böylesine sahiplenmeyeli, hevessiz/niyetsiz/isteksiz nasıl da yaşayıp gitmişiz şaşırıyorum, neyse ki bitti.

ilk hedefimiz Çanakkale, henüz ne gidecek yerimiz ne düzülecek yolumuz var, ama önemsemiyoruz.

bundan sonra tüm yollar bizim, tüm ağaç dipleri ve tüm dere kenarları..

[fonda "tepedeki çimenlik" çalıyor, ben rüyalarımda Akyaka'da deniz kenarında yüzümü serhatın göğsüne dayamış güneşli uykularda gülümsüyorum, zaman geçiyor ve yeni yaşamımız bize göz kırpıyor..]

ilk adım..

Birkaç geri adımdan sonra, bu ileriye doğru atılan ilk adımımız..

ileri doğru atılan kocaman ve gerçek bir adımdan bahsedeceğiz size, sessiz sessiz, kendi içimize dönüp planlar yapmamızdan, hayatın karşımıza çıkardıklarından, güler yüzlü tatlı dilli cadılardan, sarılmak için toplanılan mutluluk ayinlerinden -şehrin sokaklarının ayaklanıp bizi kovaladığı kabuslarımızı anlatmadan- kıyı köşe yolculuk maceramızı anlatacağız size..

yok, öyle hemen değil, toprağa ayak bastığımız anda geçmişe dönük daha iyi niyetli anımsayışlara sahip olduğumuz zaman anlatacağız olan biteni, bu basit bir duyuru metni : )
duyanlar, duymayanlara duyursun da duymayan kalmasın..

biz "bir" oluşumuzu ve kalbimizi merkeze koyup hayatımıza bir "bahis" açtık, yazısı turası olmayan bu oyunda bir koyanın bin alacağına inandık, bin tane olan herşeyimizi dağıttık, elde avuçta bırakmadık, kabuğumuzu kırdık karıncalara yem yaptık.. derlendik, toplandık, göçmeye karar verdik..

sadece göçmekle olacak gibi değildi, göçebelikle sözlendik : )

kervan yolda düzülür dediler diye, buradayken yazmamaya karar verdik. varıp göçtüklerimizi dökeceğimiz bir yer olsun dedik..

rüya bahçesini bulana kadar az gideceğiz uz gideceğiz dere tepe düz gideceğiz, bulduğumuz vakit haber edeceğiz ..